راستش من تو یک اکیپ دانشجویی که دخترو پسرن هستم

بعد از مدتی الان فهمیدم این چیزا به فاز من نمیخوره از اولم نباید وارد این چیزا میشدم (مثلا قرار میذارن میرن بیرون و این چیزا که من حوصله ندارم)

حالا مدتیه می خوام بدون هیچ مشکلی بیام بیرون ولی نمی دونم چطوری. چون با بعضی پسرای جمع رفیقم.

هر سال که به دانشجوهای ورودی جدید رشته‌ی خودمون تو دانشکده‌ی خودمون دقت می‌کنم یه الگوی خاصی به چشمم میخوره که میخوام باهاتون در میون بذارم.

دو هفته‌ی اول که کاملا سردرگمی و یه حس متفاوت و یه عالمه فکر و حرف خوب و بد که تو ذهن آدم میچرخه؛ «خواستم از کلاس برم بیرون از استاد اجازه بگیرم؟»

بعضیا شانس دارن و تو دانشکده یه دوست یا فامیل سال بالایی دارن که یه مقدار اون هفته‌های اول هواشون رو داره.

بعد کانال‌ها و گروه‌های تلگرامی دایر میشن. همیشه چند نفر (معمولا پسر) هستن تو هر ورودی که دوست دارن آدما رو جمع کنن و اکیپ درست کنن یا دوست دارن ادمین باشن. اینا دو تا تیپ جدا هستن ولی گاهی تو یه نفر دیده میشه و خیلی اثرگذارن.

دیگه تو آبان یه سری اکیپ (معمولا مختلط و البته تعداد دخترا بیشتر از پسرا شاید باشه) تشکیل میشه و جمعیت هم رو به رشده. گاهی چند تا اکیپ با هم ادغام میشن و دانشجوها با این موضوع آشنا میشن که میتونن نرن سر کلاس! پس دورهمی‌ها و خوش‌گذرونی‌ها و آشنایی‌ها شروع میشه.

در همین مدت یک سری روابط خصوصی هم به وجود میاد و بعضیا کم کم حضورشون تو جمع کمرنگ‌تر میشه.

بعضی‌ها هم از بعضیا خوششون میاد ولی هیچوقت نمیگن. فقط اگه دقت کنیم متوجه می‌شیم که هر وقت فرد x جایی باشه فرد y هم حتما هست و خیلی وقتا تو عکس هم کنار هم ان!

یک سری دوستی‌ها هم هست که از قبل ورود به دانشگاه بوده. بیشتر منظورم به دوستی‌های همجنسه. مثلا هم‌مدرسه‌ای بودن. اینا یک ماه اول که یه مقدار تو دانشگاه غریب هستن خیلی به هم نزدیک میشن ولی رفته رفته با آشنا شدن با افراد جدید و شبیه‌تر به خودشون و پیوستن به اکیپ‌ها و رو به رو شدن با تفاوت‌های خلقی و سلیقه‌ای‌شون کم‌کم فاصله‌شون زیاد میشه در حدی که شاید دیگه سراغ هم رو هم نگیرن!

یه تعداد محدودی با قبول این که دانشگاه سراسری قبول نشدن یک شکست بزرگه و دیگه تحصیلاتشون ارزشی نداره از همون ترم اول به هر شکلی جذب بازارکار میشن؛ البته معمولا میرن پیش یکی از فامیل‌هاشون کار می‌کنن و دائم هم از محیط کارشون عکس و استوری اینستاگرام میذارن و هی حرف کار میزنن.

یه سریا هم اکیپ میشن میرن دنبال قلیون و سیگار و سایر موارد و خیلی دلشون میخواد که حتما تو اکیپ خانم‌ها هم باشن و باهاشون همراهی کنن (واقعا چرا؟!).

دوستیا بعد از ترم ۳ ۴ پایداره

چون تا قبل اون بچه ها همدیگه رو کامل نمیشناسن،بعد خیلیا ممکنه بیفتن و دیگه با هم همکلاسی نباشن،ولی بعد از ۳ ۴ ترم اکیپ خودتو پیدا میکنی