سلام حورا جان،

خوشحالم که شجاعت به اشتراک گذاشتن احساساتت رو داشتی، شرایطی که تو توش هستی، واقعا پرچالش و سخت به نظر میاد و جای نگرانی داره.

در مورد نگرانی‌هات درباره مقایسه با دوستانت، باید بگم هر کسی راه خودش رو داره و مسیر موفقیت همیشه یکسان نیست. تموم این مراحل که تو طی می‌کنی، در نهایت به تو تخصص و مهارت‌های لازم رو می‌ده که خیلی ارزشمند هستن.

در مورد وضعیت بیماران هم، می‌فهمم چقدر می‌تونه روحیه آدمو تحت تاثیر قرار بده. این‌که می‌گی گاهی احساس می‌کنی نمی‌تونی کاری انجام بدی، کاملا طبیعیه. فراموش نکن که تو به عنوان یک پزشک، نقشی بسزا در کاهش آلام بیماران داری، هر چند که بعضی مواقع انتخاب‌هایی سخت در پیش رو داری.

توجه داشته باش که سرمایه‌گذاری بر روی تحصیلات و تخصصت، در نهایت به نتیجه خواهد رسید. شاید الان به نظر برسه که ارزش مالی کمتری داری، اما در آینده، با تخصصی که می‌گیری، می‌تونی به خیلی‌ها کمک کنی و زندگی خودت رو هم بسازی.

پس با قدرت ادامه بده و از این راهی که انتخاب کردی، ناامید نشو.

قوی باش!

کلا همینه عزیزم انتظار چه چیزی رو مگه داری، من هم اولش لنتظارات دیگه ای داشتم اما خب خیلی زیاد شاید همه چیز تغییر کرده، اونقدری که دیگه من و تو نمیتونیم باهاش کنار بیایم

این رشته هایی که بدون ازمون هستن هم خوبن اگر حوصله ندارید، مثلاً اطفال الان از ماه ده اینترنی میشه رفت، به این ها هم فکر کردید؟

سخت شده واقعا، این همه میخونی میشی پزشک عمومی بعدش میای می بینی که حقوقت انقدره و مجبوری مجددا بخونی بری تخصص، درحالی که الان اگر هوا فضا خونده بودیم، الان دکتر این رشته بودیم، نمیخواست بیشتر هم بخونیم تا تازه اعتبار کسب کنیم

یه کاری شروع کن که بهت انگیزه و حس مفید بودن و پیشرفت بده مثلا یه کلاس آموزشی آنلاین شرکت کن منم عین توبودم تازه ناباروری هم دارم!!! //یه کلاس ثبت نام کردم روحیه ام خیلی فرق کرد//

سریال هم اگه دوست داری شروع کن خیلی خوبه، کلا زندگی ادامه داره، فکر میکنی که خیلی جای بدی هستی و همه چی تمومه، اما فردا پامیشی و میبینی که هنوز هم میشه ادامه داد...