زیاد و خیلی هم زیاد!
دلیل آن تا حدودی به برهمخوردن تعادل بین دو تنظیمکننده کلیدی اشتها که لپتین و گرلین نام دارند، مربوط میشود. لپتین پیامی مبنی بر سیری به مغز ارسال میکند تا شما احساس کنید، غذا دیگر کافی است. اما از طرف دیگر، گرلین خلاف این کار را انجام میدهد. پیامی از گرسنگی به مغزتان ارسال میکند. و متأسفانه، این دو هورمون در صورت کمخوابی در جهت مخالف پیش میروند.
کمبود خواب منحصراً باعث کاهش سطح لپتین میشود، در نتیجه شما آن طور که باید از غذای خود احساس رضایت نمیکنید؛ و احساس سیری نمیکنید. و اگر این مسأله به اندازه کافی بد نیست، اگر به اندازه کافی نخوابید، سطح گرلین هم افزایش میکند، و شما مدام احساس گرسنگی میکنید و میخواهید بیشتر بخورید.
اما، مسأله فقط این نیست که وقتی کم میخوابید، تمایل دارید بیشتر بخورید. مسأله دیگر تغییر در چیزی است که دوست دارید بخورید. کمبود خواب منحصراً تمایلات شما را به سمت غذاهای پرکالری و پرقند سوق میدهد.
نکته جالب این است که رابطه بین خواب و غذا دوطرفه است. ما کشف کردهایم که پرخوری، و داشتن رژیم غذایی پرقند و کم فیبر، به طرز چشمگیری با بدتر شدن مقدار خواب و کیفیت خواب مرتبط است.
خبر خوب این است که ما میتوانیم به خواب به عنوان یک ابزار نگاه کنیم تا بتوانیم وزن خود را تنظیم کنیم. و در نتیجه، سلامت کلی خود را بهبود ببخشیم.
تمایل دارید یک نویسنده پلاسمایی شوید تا مطالب نوشته شده توسط شما را کاربران پلاسمایی بخوانند؟ پس کلیک کنید
خیلی عالی